Το ONLY_FIGHTERS με αφορμή τον τελευταίο αγώνα του Peter Aerts στο Kick Boxing με αντίπαλο τον Tyrone Spong που θα γίνει μέσα στη χρονιά, θα αρχίσει μια σειρά αφιερωμάτων με συνεντεύξεις, αγώνες, φωτογραφίες και πολλά άλλα που αφορούν αυτόν τον θρύλο του αγωνίσματος.
Σήμερα σας παρουσιάζω μια πολύ ωραία συνέντευξη την οποία αυτός ο τεράστιος αθλητής του Kick Boxing αναφέρεται στα πρώτα χρόνια του στο άθλημα. Πώς και από που ξεκίνησε, οι πρώτοι του αγώνες, η φιλία του με τον Jerome Le Banner και πολλά άλλα. Παρακάτω είναι μεταφρασμένα όσα λέει ο Peter Aerts στη συνέντευξη, το βίντεο της οποία βρίσκεται στο τέλος της ανάρτησης.
PETER AERTS:
''Όταν ήμουν μικρός ήθελα να δοκιμάσω την πυγμαχία. Ο θείος μου και ο παππούς μου ήταν πυγμάχοι χωρίς όμως μεγάλες ικανότητες. Η μητέρα μου όμως δεν ήθελε να πυγμαχήσω και έτσι ο πατέρας μου προτίμησε να με στείλει στο ποδόσφαιρο. Έτσι για κάποιο καιρό έπαιξα ποδόσφαιρο και στην ηλικία των 12 ετών, άρχισα να εξασκούμαι στο Tae Kwon Do. H μητέρα μου συμφώνησε σε αυτό.
Στα 14 μου άρχισα Kick Boxing, αλλά η μητέρα μου δεν το γνώριζε εκείνο το διάστημα. Μ'αυτό τον τρόπο μπήκα στο άθλημα! Ξεκίνησα κάνοντας προπόνηση στον Miki Benazzouz. Σήμερα αυτό το γυμναστήριο λέγεται Siam-Gym και βρίσκεται στο Valkenswaard.
Έτσι προπονιόμουν εκεί για κάποια χρόνια και μια μέρα πήγα στον Eddy Smulders, που τότε ήταν Πρωταθλητής Ευρώπης στην πυγμαχία. Με τη δίκη του βοήθεια όταν ήμουν 18-19 χρονών πήρα τον Παγκόσμιο Τίτλο απέναντι στον Oosterbaan.
Μετά από αυτό άλλαξα και πήγα στον Thom Harinck (Chakuriki) γιατί αυτός είχε επαφές και διασυνδέσεις με άλλες ξένες χώρες. Πριν το κάνω αυτό, έπαιζα μόνο αγώνες ως αντικαταστάτης στην Ολλανδία. Ήμουν βασικά ένας αθλητής ρεζέρβα.
'Ετσι λοιπόν άρχισαν όλα.
Τα παλιότερα χρόνια οι αγώνες ήταν πολύ πιο δύσκολοι. Σήμερα όλα γίνονται για τους πόντους.
Ο πρώτος μου αγώνας απέναντι στον Frank Lobman, ήμουν 19 χρονών -μου φαίνεται έχει περάσει πολύ καιρός από τότε, 21 χρόνια!- είναι μια μάχη που δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ. Ήταν ένας μεγάλος καυγάς! Με έριξε νοκ ντάουν 3 φορές, αλλά συνέχισα να μάχομαι και στο τέλος κέρδισα και τον αγώνα.
Ο Maurice Smith ήταν αήττητος για οχτώ χρόνια και ο Chris Dolman μου είχε κανονίσει έναν αγώνα εναντίον του στο Παρίσι. Με όρους Kick Boxing σε αγώνα περίπου εννιά γύρων, τον έριξα νοκ ντάουν δύο φορές. Έμεινε όρθιος μέχρι τέλους αλλά ήταν δικός μου σε όλους τους γύρους.
Μετά τον αγώνα έλεγε ότι απλά τον νίκησα από τύχη. Τότε του είπα, έλα στο Άμστερνταμ να κάνουμε τη ρεβάνς. Και ναι κατά τη διάρκεια αυτής της αναμέτρησης -απ'όσο θυμάμαι πρέπει να 'ταν στον τέταρτο γύρο- τον χτύπησα με το καλάμι. Στην αρχή του έριχνα πολλά low kicks (χαμηλά λακτίσματα) και σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου του έριξα λάκτισμα με το καλάμι στον αυχένα του. Αυτό ήταν πολύ σκληρό νοκ άουτ. Για δέκα λεπτά δεν είχε συνέλθει.
Αυτός ο αγώνας νομίζω μου άνοιξε τις πόρτες για την Ιαπωνία.
Έπαιξα full contact απέναντι στον Παγκόσμιο Πρωταθλητή όταν ήμουν 17-18 χρονών. O τύπος ήταν αήττητος για 8 χρόνια. Ήταν μια μάχη χωρίς low kicks, αλλά full conact στα πρώιμα χρόνια της PKA. Στην κυριολεξία τον διέλυσα τον τύπο. Ήμουν απλά ένα αγόρι 80 κιλών τότε και αυτός ήταν περίπου 110 κιλά.
Αλλά γενικά έχω κάνει πολλούς αγώνες και όταν τους αναπολώ τώρα μου φαίνονται τόσο μακριά στο παρελθόν. Μπορώ να σας πω πολλές ιστορίες από τους αγώνες μου.
Μου αρέσει το αγώνισμα. Μου αρέσει να ρίχνω λακτίσματα και γι'αυτό είμαι με τον Thom Harinck. Πάντα με κάνει να βρίσκω τη φόρμα μου πριν από ένα αγώνα. Το χρειάζομαι αυτό. Μπορώ και τώρα να αγωνιστώ, αλλά οι συμβουλές του προπονητή είναι σημαντικές. Χρειάζομαι κάποιον στη γωνία να με παρακινεί. Όταν δεν το έχω αυτό, γίνομαι πολύ χαλαρός.
Είμαι στο Kick Boxing 26 χρόνια. Ξέρω τα πάντα για αυτό. Χρειάζομαι όμως κάποιον να με παρακινεί για να κρατιέμαι σε φόρμα. Καθώς τα χρόνια περνάνε και γίνομαι μεγαλύτερος, μαθαίνω να κάνω προπόνηση με μεγαλύτερη εξυπνάδα. Στα νεανικά μου χρόνια μπορούσα να κάνω προπόνηση τρεις και τέσσερις φορές τη μέρα. Τώρα πρέπει να προπονιέμαι έξυπνα, σύντομα και με εκρηκτική ένταση. Μπορώ ακόμα να τα καταφέρω και να προπονηθώ με όλους τους νεαρούς. Δεν μπορώ όμως προπόνηση δύο φορές την ίδια μέρα. Μπορώ μία, αλλά πολύ δυνατά. Σύντομη και δυνατή παρά δύο φορές σε χαμηλό επίπεδο. Πρέπει να ξεκουραστώ μετά. Πρέπει να έχω έξυπνο πρόγραμμα προπόνησης. Αυτό μου λέει το σώμα μου.
O Ernesto Hoost σταμάτησε πριν μερικά χρόνια και έτσι είμαι ο μόνος που απέμεινε από εκείνη την πρώτη φουρνιά. O Le Banner άρχισε το 1995. Εγώ έπαιζα αγώνες στην Ιαπωνία ήδη από το 1991 και 1992. Έκανα το όνομά μου εκείνη την περίοδο. Αλλά μου αρέσει, αυτή είναι η δουλειά μου.
Ξέρω τον Jerome Le Banner πολλά χρόνια. Παίξαμε αντίπαλοι ο ένας απέναντι στον άλλο τέσσερις φορές και με μερικούς ανθρώπους αποκτάς ένα δέσιμο, μια φιλία. Σήμερα κάνουμε προπόνηση μαζί και έχουμε γίνει δύο πολύ καλοί φίλοι.''
Δείτε όλη τη συνέντευξη με αγγλικούς υπότιτλους στο παρακάτω βίντεο.
