Εκείνο το φθινοπωρινό πρωινό της 19ης Σεπτεμβρίου 1967, στο μαιευτήριο του Νοβορσιμπίρσκ, ακόμα και οι γιατροί κατάλαβαν πως είχε γεννηθεί ένα ξεχωριστό παιδί.
Το βάρος του νεογέννητου Αλεξάντρ Καρέλιν άγγιζε τα 7 κιλά (6,8 για την ακρίβεια!), σαφώς όχι κάτι συνηθισμένο.
Στο σχολείο, οι συμμαθητές του προτιμούσαν να παίζουν μαζί του... ποδόσφαιρο αφού τους νικούσε με ευκολία όταν πάλευαν.
Ο ίδιος δεν ονειρευόταν να γίνει παλαιστής, αλλά φορτηγατζής όπως ο πατέρας του. Στα φοιτητικά του χρόνια είχε αναλάβει να επιπλώσει μόνος του το σπίτι του, σε μια δεκαώροφη πολυκατοικία. Ανέβαζε σαν πούπουλα τα έπιπλα και οι υπόλοιποι ένοικοι τον χάζευαν από τα παράθυρα!
Ο πιο δύσκολος αγώνας της ζωής του (κατά δική του ομολογία) ήταν όταν είχε αλλάξει ψυγείο και είχε αγοράσει ένα καινούργιο από μασίφ σίδερο, θεόρατο, που δεν χωρούσε στο ασανσέρ. Οι τρεις (!) άνθρωποι της εταιρείας το παρέδωσαν στην είσοδο της πολυκατοικίας λέγοντας πως δεν μπορούν να το ανεβάσουν.
Ο πιο δύσκολος αγώνας της ζωής του (κατά δική του ομολογία) ήταν όταν είχε αλλάξει ψυγείο και είχε αγοράσει ένα καινούργιο από μασίφ σίδερο, θεόρατο, που δεν χωρούσε στο ασανσέρ. Οι τρεις (!) άνθρωποι της εταιρείας το παρέδωσαν στην είσοδο της πολυκατοικίας λέγοντας πως δεν μπορούν να το ανεβάσουν.
Ο Καρέλιν το αγκάλιασε σφιχτά και το ανέβασε στον όγδοο όροφο χωρίς να σταματήσει, αφήνοντας άναυδους όλους τους παρευρισκομένους!
Η συνάντησή του με τον μεγάλο προπονητή του Βίκτορ Κουζνέτσοφ θα άλλαζε ουσιαστικά τη ζωή του και η ελληνορωμαϊκή πάλη θα γινόταν πλέον η καθημερινότητά του.
Με βάρος πάνω από 110 κιλά και ύψος 1,92 μ., το σώμα του ήταν ένα θαύμα της φύσης. Υποχρεωτικά συμμετείχε μόνιμα στην κατηγορία των 130 κιλών, όπου όμως ήταν φανερά ο πιο γυμνασμένος σε μια κατηγορία στην οποία η εικόνα των περισσότερων αθλητών ήταν αντιαισθητική.
Αν και στο τραπέζι, σε μια συνηθισμένη μέρα κατανάλωσης πίτσας, έτρωγε τουλάχιστον 10 μεγάλα κομμάτια, συνοδευόμενα από έξι μεγάλα ποτήρια πορτοκαλάδα, το σώμα του ήταν πάντα εξαιρετικά γυμνασμένο.
Οταν πρωτοεμφανίστηκε στο διεθνές προσκήνιο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ σε ηλικία 21 ετών, έφτασε άνετα μέχρι τον τελικό. Εκεί ο έμπειρος Βούλγαρος Ρανγκέλ Γκερόφσκι είχε το προβάδισμα ενάμισι λεπτό πριν από το τέλος με 3-0, προβάροντας το χρυσό μετάλλιο.
Τότε ο Καρέλιν παρουσίασε για πρώτη φορά την περίφημη κίνηση «Karelin Lift» με την οποία άφησε εποχή. Σύμφωνα με αυτήν σήκωνε τον άτυχο αντίπαλό του ένα μέτρο στον αέρα, λύγιζε τη μέση του και τον πετούσε πίσω από την πλάτη του.
Οταν πρωτοεμφανίστηκε στο διεθνές προσκήνιο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ σε ηλικία 21 ετών, έφτασε άνετα μέχρι τον τελικό. Εκεί ο έμπειρος Βούλγαρος Ρανγκέλ Γκερόφσκι είχε το προβάδισμα ενάμισι λεπτό πριν από το τέλος με 3-0, προβάροντας το χρυσό μετάλλιο.
Τότε ο Καρέλιν παρουσίασε για πρώτη φορά την περίφημη κίνηση «Karelin Lift» με την οποία άφησε εποχή. Σύμφωνα με αυτήν σήκωνε τον άτυχο αντίπαλό του ένα μέτρο στον αέρα, λύγιζε τη μέση του και τον πετούσε πίσω από την πλάτη του.
Ο Βούλγαρος από την πρόβα χρυσού βρέθηκε ξαφνικά εμβρόντητος στο ταπί, ενώ οι κριτές άφωνοι παρακολούθησαν για πρώτη φορά αυτήν την κίνηση και τη βαθμολόγησαν με πέντε πόντους, χαρίζοντας στον Καρέλιν το πρώτο του ολυμπιακό χρυσό μετάλλιο.
Ο Καρέλιν ή «ρωσική αρκούδα», όπως ήταν ένα από τα παρατσούκλια του, παρέμεινε αήττητος για 13 χρόνια και 59 συνεχόμενους αγώνες κερδίζοντας το 80% αυτών με πτώση!
Η είδηση της ήττας του στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ το 2000 (η πρώτη μετά το 1987!) ήταν ίσως η μόνη που διασταυρώθηκε τόσο πολύ από τα διεθνή πρακτορεία, που δεν πίστευαν πως ένας μορμόνος γελαδάρης από το Τέξας, ο Ρούλον Γκάρντνερ, είχε βάλει ουσιαστικά τέλος στην καριέρα του ρώσου γίγαντα. Σε έναν τελικό... παρωδία, όπου ο Αμερικανός κατάφερε να πάρει το μοναδικό σημείο που έκρινε τον αγώνα (1-0) με διπλή παρατήρηση. Σε όλο το διάστημα έπαιζε παθητικά, αλλά δεν χρεώθηκε ανάλογα και ο ίδιος και γι' αυτό είχε γίνει πολύς λόγος και οι Ρώσοι είχαν ζητήσει να μοιραστούν οι δύο αθλητές το χρυσό. Η ΔΟΕ δεν έκανε δεκτό το αίτημα και έτσι δεν έγινε ο πρώτος παλαιστής στην ιστορία που θα συμπλήρωνε καρέ χρυσών ολυμπιακών μεταλλίων.
Η είδηση της ήττας του στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ το 2000 (η πρώτη μετά το 1987!) ήταν ίσως η μόνη που διασταυρώθηκε τόσο πολύ από τα διεθνή πρακτορεία, που δεν πίστευαν πως ένας μορμόνος γελαδάρης από το Τέξας, ο Ρούλον Γκάρντνερ, είχε βάλει ουσιαστικά τέλος στην καριέρα του ρώσου γίγαντα. Σε έναν τελικό... παρωδία, όπου ο Αμερικανός κατάφερε να πάρει το μοναδικό σημείο που έκρινε τον αγώνα (1-0) με διπλή παρατήρηση. Σε όλο το διάστημα έπαιζε παθητικά, αλλά δεν χρεώθηκε ανάλογα και ο ίδιος και γι' αυτό είχε γίνει πολύς λόγος και οι Ρώσοι είχαν ζητήσει να μοιραστούν οι δύο αθλητές το χρυσό. Η ΔΟΕ δεν έκανε δεκτό το αίτημα και έτσι δεν έγινε ο πρώτος παλαιστής στην ιστορία που θα συμπλήρωνε καρέ χρυσών ολυμπιακών μεταλλίων.
Αγαθός γίγαντας, λάτρης της όπερας και των βιβλίων, όπως και της Αρχαίας Ελλάδας (όπως μάθαμε καλά όταν τον φιλοξενήσαμε στη χώρα μας το 1999 για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα), γνωρίζοντας ότι έχει το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Καρέλιν εντυπωσίαζε με τη σεμνότητά του εκτός ταπί.
Διότι μέσα σε αυτά μεταμορφωνόταν σε άγριο θηρίο και κατατρόπωνε τους αντιπάλους του, ενώ σπάνια αντίπαλός του άντεχε πάνω από ένα με ενάμισι λεπτό στο ταπί.
Τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια με Σοβιετική Ενωση (1988), Κοινοπολιτεία (1992) και Ρωσία (1996) και ένα ασημένιο (2000), καθώς και 9 χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και άλλα 13 σε Ευρωπαϊκά ήταν ο πλούσιος απολογισμός της καριέρας του.
Τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια με Σοβιετική Ενωση (1988), Κοινοπολιτεία (1992) και Ρωσία (1996) και ένα ασημένιο (2000), καθώς και 9 χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και άλλα 13 σε Ευρωπαϊκά ήταν ο πλούσιος απολογισμός της καριέρας του.
Πηγή : www.tanea.gr
Δημοσιεύτηκε στις 2 Αυγούστου 2011. Αρθογράφος ο Γιάννης Λαμπίρης.
