Στον Νίκο Μαχαίρα και στην αθλητική εφημερίδα GOAL μίλησε ο κορυφαίος Έλληνας Τζουντόκα Ηλίας Ηλιάδης. Διαβάστε όλη τη συνέντευξη παρακάτω όπως αναρτήθηκε στο sentragoal.gr:Απρίλιος 2010. Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα τζούντο στη Βιέννη. Ενας προπονητής εγνωσμένης αξίας στο διεθνές στερέωμα του αθλήματος πλησιάζει τον Ηλία Ηλιάδη και του λέει: «Μας έχει λείψει αυτό το βλέμμα του τίγρη στα μάτια σου (the eye of the tiger)».
Ο Ελληνογεωργιανός τζουντόκα νιώθει τον πόνο να τον κατακλύζει. Από το 2008, μόλις δύο μήνες πριν από του Ολυμπιακούς του Πεκίνου, όταν ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο παραλίγο να του στοιχίσει την καριέρα του και την εκπληκτική συνέχεια, ο Ηλιάδης ισορροπούσε ανάμεσα στην απόφαση για εγκατάλειψη της αγωνιστικής δράσης και τις παροτρύνσεις της γυναίκας του και του προπονητή του και θετού πατέρα του Νίκου Ηλιάδη να μην παρατήσει όλα όσα με μόχθο είχε χτίσει μέχρι τότε.
Στις 24 Απριλίου του 2010 κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό και στις 10 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής στην πρωτεύουσα της χώρας όπου γεννήθηκε το τζούντο, στο Τόκιο.
Το βλέμμα του τίγρη είχε επιστρέψει για τα καλά στα μάτια του 24χρονου τότε τζουντόκα (είναι γεννημένος στις 10 Νοεμβρίου του 1986) και το τρένο που ακούει στο όνομα Ηλιάδης έχει επανέλθει ξανά στις ράγες για τα καλά.
«Ηταν σαν να γεννήθηκα για δεύτερη φορά. Πήρα τεράστια ψυχολογική δύναμη» εξομολογείται ο Ηλίας Ηλιάδης στο «Goal» που θυμάται τις δύσκολες στιγμές της προηγούμενης διετίας. «Ο τραυματισμός τα χάλασε όλα. Δεν πρόλαβα να αποθεραπευτώ και δεν άκουσα τους γιατρούς που μου είπαν να κάτσω. Είχαν μείνει δύο μήνες για τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Και μετά ήταν χειρότερα. Στο ολυμπιακό χωριό με είδαν οι γιατροί και μου είπαν "πώς θα παίξεις με αυτό το γόνατο. Θα το καταστρέψεις!".
Και πραγματικά το κατέστρεψα. Δύο χρόνια ήμουν εκτός. Το διάστημα 2008-2010 η γυναίκα μου με στήριξε και ο προπονητής μου. Συνέχεια πόλεμο είχαμε στο σπίτι. Είχα πει σταματάω. Δεν ήθελα να πάω στο Ευρωπαϊκό. Πώς να πήγαινα. Είχα χάσει μια φορά, δυο φορές, ήρθε και τρίτη ήττα. Ο Νίκος μου έλεγε να πάμε να δούμε. Ελεγα πως δεν μπορώ να παλέψω. Στόχος ήταν το Παγκόσμιο. Μια δύο νίκες, στον τρίτο έχασα. Αλλά μετά ξύπνησα. Μετά ήρθαν όλα ξανά. Ερχεται ένας γνωστός ξένος προπονητής και μου λέει: ?Μας έχουν λείψει αυτά τα μάτια του τίγρη?. Πραγματικά πόσο πόνεσα εκείνη τη στιγμή. Σκέφτηκα ?δηλαδή πέθανε αυτό που είχα;?. Κι όταν κέρδισα το Παγκόσμιο, ήρθε πάλι ο ίδιος προπονητής και μου είπε: ?Μπράβο, μπράβο?».
Στο Παγκόσμιο στην Ιαπωνία η κλήρωση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια καταστροφή: «Ημουν εκτός οκτάδας στην κλήρωση που σημαίνει πως ήμουν στο γκρουπ των αδυνάμων. Κι όταν είδα τους αντιπάλους ήταν όλοι μέσα. Ολοι οι καλοί μέσα. Δύο Ιάπωνες ανάμεσά τους (σ.σ. τον Ονο Τακάσι τον κέρδισε στους «8» και τον Νταΐκι Νισιγιάμα στον τελικό). Αλλά δεν με ένοιαζε. Ημουν έτοιμος και σε καλή μέρα. Αν δεν είσαι έτοιμος, η καλή μέρα δεν έρχεται».
«Φοβάμαι»
Την αναγέννηση του Ηλία Ηλιάδη ακολούθησαν φέτος ακόμα ένας ευρωπαϊκός και παγκόσμιος τίτλος με τους αντιπάλους του να γνωρίζουν την απόλυτη δύναμη του «Mr. Ippon». Το παρατσούκλι που τον ακολουθεί από το Grand Slam της Μόσχας τον Μάιο του 2007 όταν χρειάστηκε μόλις έξι αγωνιστικά λεπτά για να νικήσει στη σειρά τους πέντε αντιπάλους του με Ippon και να βγει πρώτος.
Το 2011 ο Ηλιάδης πάλεψε 32 φορές, νικώντας τις 27, καταγράφοντας ένα ποσοστό 84,4%, το δεύτερο καλύτερο μετά το 2004 (85,2%) -όταν είχε κατακτήσει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην Αθήνα- όπου σε 27 αγώνες είχε μόλις 4 ήττες. Συνολικά ο Ηλιάδης έχει δώσει 232 αγώνες στην καριέρα του, 177 εκ των οποίων τους κέρδισε, ενώ ηττήθηκε στους 55 (ποσοστό επιτυχίας 76,3%).
Ακόμα όμως κι αυτός που μοιάζει τη δεδομένη στιγμή ανίκητος φοβάται και το εκμυστηρεύεται στο «Goal», όπως και το μυστικό της επιτυχίας του: «Οταν χάνω, δεν το κρατάω για να το έχω μέσα μου. Κάνω ανάλυση και μετά το πετάω. Υπάρχει και μέλλον. Υπάρχουν αγώνες. Δεν μπορώ να μένω εκεί. Από τη στιγμή που γεννήθηκα δεύτερη φορά πήρα τεράστια ψυχολογική δύναμη.
Και λίγο το φοβάμαι αυτό. Να χάσω τη φόρμα. Για να κρατηθώ στην κορυφή δεν σκέφτομαι ποτέ πως είμαι πρώτος. Σκέφτομαι πως είμαι τελευταίος. Πως χρειάζομαι περισσότερη προπόνηση. Αν είσαι πρώτος, δεν γίνεται να είσαι συνέχεια στην κορυφή. Ετσι μπορεί να σκέφτονται οι υπόλοιποι. Ο προπονητής μου. Εγώ δεν έχω αυτό το περιθώριο».
Ψυχή και καρδιά
Οι Ιάπωνες φημίζονται για την ευγένειά τους, αλλά και για την περηφάνια τους. Αλλά πάνω απ' όλα προσπαθούν να τιμούν αυτούς που το αξίζουν, ακόμα κι αν πρόκειται για γκαϊτζίν (η λέξη που χρησιμοποιούν για να περιπαίξουν και να υποτιμήσουν τους Καυκάσιους). Ο Ηλιάδης είναι ο μοναδικός τζουντόκα που βρέθηκε στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου για να προπονηθεί με την εθνική ομάδα της Ιαπωνίας, να διδαχθεί αλλά και να μοιραστεί τα μυστικά του τζούντο.
«Ο προπονητής μου με συμβούλευσε να μην πάω γιατί θα τραβούσαν βίντεο, θα μάθαιναν τον τρόπο που αγωνίζομαι. Αυτό όμως το κάνουν έτσι κι αλλιώς στους αγώνες. Δεν υπήρχε λόγος. Κατά την παραμονή μου εκεί με κάλεσαν σε ένα εστιατόριο και η μοναδική ερώτηση που μου έγινε σχετικά με το τζούντο ήταν από τον προπονητή τους. ?Από πού έχεις αυτή τη δύναμη? μου είπε. Του απάντησα πως δεν ξέρω. Από την προπόνηση. Ξέρω πως δεν έχω καλύτερη τεχνική από τους Ιάπωνες. Αυτοί κάνουν 12 ώρες την ημέρα. Αλλά νομίζω πως έχω πιο πολλή ψυχή. Με την καρδιά παλεύω και με την ψυχή. Υπάρχει η δύναμη και δουλεύεις συνέχεια. Δεν πρέπει να καθυστερείς ούτε ένα δευτερόλεπτο. Αν αργήσεις, τελείωσε. Μέχρι να σκεφτείς πρέπει να έχεις κάνει την κίνηση. Για αυτό πρέπει να έχεις δουλέψει πάρα πολύ. Να υπάρχει στον οργανισμό. Να έρθει η εντολή από τον εγκέφαλο».
Περισσότερο μυαλό
Η παροιμιώδης δύναμη του Ηλιάδη του επέτρεπε να λειτουργεί αρκετά μονόπλευρα στο παρελθόν πάνω στο τατάμι. Κάτι που πλέον έχει αλλάξει. Η τεχνική παίρνει το μερίδιο που της αντιστοιχεί στον αγώνα και οι νίκες που έρχονται δεν είναι αποκλειστικά με Ippon. «Πλέον -όπως μου λένε- προσέχω περισσότερο. Παλιά έμπαινα με το κεφάλι κάτω. Τώρα πλέον παίζω με περισσότερο μυαλό. Το μόνο που σκέφτομαι είναι να μπω και να κερδίσω. Παλιά το λάθος μου ήταν πως ήθελα να μπω και να κερδίσω καθαρά. Να βάλω πλάτη τον αντίπαλο. Ολα όμως μπορούν να κριθούν σε έναν πόντο. Απλά εγώ θέλω να κερδίζω τον αγώνα».
Το θηρίο ο... Ηρακλής
Πριν από περίπου δύο μήνες ήρθε στον κόσμο ο διάδοχος του Ηλία Ηλιάδη, ο Ηρακλής. Το νεότερο μέλος της οικογένειας έχει όλες τις προδιαγραφές να μοιάσει -τουλάχιστον όσον αφορά τη δύναμη- στον πατέρα του. Ενας μικρός γίγαντας, ζύγιζε 5,1 κιλά, πιστοποιώντας πως η μεταφορά γονιδίων από τον μπαμπά προς τον γιο πρέπει να έπιασε το απόλυτο, να άγγιξε το 100%.
Ο «χρυσός» ολυμπιονίκης και πρωταθλητής κόσμου και Ευρώπης ίσα που κατάφερε να κρατήσει στην αγκαλιά του το δεύτερο παιδί του, να το φιλήσει και να το καμαρώσει για λίγα λεπτά. Αμέσως μετά αποχώρησε από το μαιευτήριο με προορισμό -για πολλοστή φορά- το αεροδρόμιο, αφού οι αγωνιστικές υποχρεώσεις πίεζαν ασφυκτικά.
«Γεννήθηκε θηρίο! Εχω προλάβει να τον δω λίγο παραπάνω από μία εβδομάδα. Συνέχεια σκέφτομαι πως όσα κάνω, τα κάνω και γι' αυτόν. Θέλω να είναι περήφανος όταν μεγαλώσει» λέει ο Ηλιάδης με τα σχεδόν πάντα -εκτός τατάμι- χαμογελαστά μάτια του να λάμπουν. «Δεν έχω προλάβει να τον δω ακόμα Κι όταν είμαι σπίτι τη μέρα κοιμάται. Θέλω να γίνει ένας καλός άνθρωπος. Αυτό θέλω. Κι αυτό το λέω και για εμένα. Πρώτα θέλω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος και μετά αθλητής».
Με αυτό το σκεπτικό θέλει να μεγαλώσει ο μικρός Ηρακλής αλλά και η μεγάλη του κόρη, η Μαρία, το όνειρο της οποίας σε πιο μικρή ηλικία ήταν να γίνει τενίστρια και για χάρη της ο Ηλιάδης έφτιαξε γήπεδο: «Δεν βλέπω να ασχολείται με τον αθλητισμό. Τη ρωτάω και μου απαντάει: ''Μπαμπά, φοβάμαι μη χάσω''. Της εξηγώ, της μιλάω, αλλά ακόμα δεν το καταλαβαίνει. Είναι μόλις έξι ετών».
Προσπαθεί να είναι δίπλα στο πλευρό της γυναίκας του Λίας αλλά και των δύο παιδιών του, όμως η πρόκληση του Λονδίνου είναι μεγάλη και οι θυσίες απαραίτητες. Τα Χριστούγεννα βρήκαν τον 25χρονο τζουντόκα στο Ισραήλ, η Πρωτοχρονιά -ευτυχώς για εκείνον και την οικογένειά του- στο σπίτι του, αλλά από αύριο κιόλας τρεις του μήνα αρχίζει μια μικρή οδύσσεια σε Ιταλία, Αυστρία, Καζακστάν για αγώνες και προετοιμασία.
«Χαιρετάω την οικογένειά μου και τους λέω μέχρι τον Αύγουστο να με ξεχάσουν. Μόνο μέσω Skype και μηνυμάτων θα μιλάμε» είναι ο κυνικός, σκληρός αλλά απόλυτα κατανοητός τρόπος που αντιμετωπίζει την κατάσταση. Ευτυχώς που η τεχνολογία έχει προχωρήσει αρκετά και στη συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται σύμμαχος.
Εχοντας αυτό το βάρος, σε συνδυασμό με το αγωνιστικό κομμάτι, ο προπονητής του Νίκος Ηλιάδης φροντίζει να μη χρειάζεται ο πρωταθλητής του να σκέφτεται κάτι άλλο, ειδικά τώρα εν μέσω κρίσης.
Κάτι που σαφώς ανακουφίζει τον Ηλία Ηλιάδη: «Θα πεθάνω αν σκεφτώ πως όλη η προσπάθεια που κάνω θα πεταχτεί στα σκουπίδια λόγω της οικονομικής κατάστασης. Δεν το σκέφτομαι. Ο προπονητής μου αυτό που μου λέει συνέχεια είναι εγώ να κοιτάζω την προπόνηση κι εκείνος θα κοιτάει να μη μου λείπει τίποτα''.