Μιας και της μόδας είναι τα στημένα παιχνίδια στο ποδοσφαιρικό στερέωμα της χώρας μας, θα ήταν χρήσιμη και μια αναφορά στα στημένα παιχνίδια, σε αγώνες μεγάλης (για τα δεδομένα του αθλήματος) ή μικρότερης προβολής. Μύθος ή πραγματικότητα; Αλήθεια ή ψέμα; Δυστυχώς θα ψηφίσουμε αλήθεια και θα το τεκμηριώσουμε κιόλας. Φυσικά τα κίνητρα στον χώρο των μαχητικών αθλημάτων είναι τελείως διαφορετικά από αυτά του ποδοσφαίρου, τουλάχιστον όσο δεν υπάρχει νόμιμο στοίχημα σε αγώνες στην Ελλάδα. Ομοίως διαφέρει και ο τρόπος στησίματος ενός αγώνα αλλά και τα αποτελέσματα μιας τέτοιας κίνησης. Ας τα δούμε όμως αναλυτικά:
- Κίνητρο
Το άμεσο οικονομικό κέρδος δεν αποτελεί κίνητρο, τουλάχιστον όσο δεν υπάρχει στοίχημα. «Το χρήμα όμως πολλοί μίσησαν την δόξα κανείς». Αυτή αποτελεί το μεγαλύτερο κίνητρο στον χώρο για να «στηθεί» ένας αγώνας.
Η δόξα τώρα μπορεί στην συνέχεια να αποφέρει και έμμεσα οικονομικά οφέλη. Αν κάποιος γίνει «γνωστός» στον χώρο μπορεί να έχει περισσότερους μαθητές ας πούμε για παράδειγμα στην σχολή του, ή κάποιον χορηγό αν πρόκειται για αθλητή κλπ.
- Θύτες
«Δάσκαλοι». Τώρα σε τι είναι καθηγητές δεν θα το πούμε εμείς. Σκοπός τους; Η προβολή (το ψώνιο τους κοινώς) και η επαγγελματική τους καταξίωση. Επειδή δεν θέλουν ή δεν μπορούν να πάρουν το ρίσκο ενός κανονικού αγώνα μες στην βλακεία τους επιλέγουν έναν στημένο αγώνα. Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι ξεφτιλίζονται κυρίως σε όσους δεν είναι μαθητές τους, για να τους «κοιτάζουν στα μάτια»… Τον τρόπο αυτό επιλέγουν άτομα που ξέρουν «ότι δεν το κατέχουν το άθλημα». Δεν έχουν ούτε μια φωτογραφία που να έχουν παίξει έναν αγώνα της προκοπής για να «ψαρώνουν» οι μαθητές τους (συνήθως δεν έχουν παίξει κανέναν αγώνα...) και αφού έχουν πάρει σβάρνα τα σεμινάρια πάσης φύσεως για να φωτογραφηθούν δίπλα σε κάποιον γνωστό αθλητή και έχουν κορνιζάρει ότι δίπλωμα κυκλοφορεί στο ίντερνετ και στις «Παγκόσμιες Ομοσπονδίες», επιλέγουν δύο μεθόδους: Ή στημένο αγώνα ή άτριχο «κορμί» φέτες, (και αναρωτιούνται, «γαμώτο πως αντέχουν την χαλάουα οι γυναίκες…») ή για πιο σιγουριά … και τα δύο μαζί.
«Επαγγελματίες αθλητές»… Το ψώνιο παραμένει ψώνιο είτε είσαι αθλητής είτε δάσκαλος. Απλά συνήθως οι αθλητές επειδή δεν μπορούν να στήσουν μόνοι τους ένα αγώνα, το κάνουν σχεδόν πάντα με την συνεργασία ενός διοργανωτή, ενός προπονητή, ή και ενός μάνατζερ (νέο φρούτο στην Ελληνική σκηνή). Φυσικά κάποιοι από αυτούς μπορεί να μην το γνωρίζουν κιόλας, γιατί πολύ απλά το κανονίζει ο «δάσκαλός» γιατί πολύ απλούστατα, τον ενδιαφέρει η πάρτη του και πως θα προβληθεί αυτός... (να μην χάσει ο αθλητής μου και ξεφτιλιστούμε). Η μήπως όταν διαμαρτύρονται ακραίως για ένα αποτέλεσμα τους ενδιαφέρει η ψυχολογία του αθλητή; Καθόλου μάλιστα, ένα πράγμα τους ενδιαφέρει, η υστεροφημία τους και προσπαθούν με τις φωνές και τις γκριμάτσες, να δώσουν την εικόνα του μονίμως αδικημένου στους μαθητές και το κοινό, κυρίως το δικό τους «είμαστε οι καλύτεροι και μας αδικούν» και ας πήγε ξάπλα ο αθλητής τους… ήταν … ματσόλα…
«Διοργανωτές» που κατά καιρούς έχουν ξεφυτρώσει δεκάδες ή και εκατοντάδες. Κίνητρό τους είναι να «ανεβάσουν» ένα όνομα για να «πουλάει» εισιτήρια η γιατί είναι … «μαθητής τους» ή «τον μανατζάρουν» και θέλουν μέσω της δικής του επιτυχίας να δοξαστούν εκείνοι…
«Επαγγελματίες Παράγοντες» που προκειμένου να βοηθήσουν τους «ημέτερους πελάτες πάσης φύσεως και υποψίας» έστηναν ή εξακολουθούν να στήνουν, αγώνες αβέρτα.
«ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ»!!! Είναι μια κατηγορία μόνος του!! Υπάρχει τέτοιο παράδειγμα, είναι Έλληνας και ίσως το μοναδικό στον κόσμο και για αυτό το αναφέρουμε… έχει γράψει με κεφαλαία άλλωστε γράμματα την δική του μοναδική ιστορία στο Ελληνικό και …διεθνές… Κικ Μπόξινγκ. Όταν έπαιξε στημένο αγώνα εκτός από «αθλητής» ήταν ταυτόχρονα «Επαγγελματίας Παράγοντας», «Διοργανωτής» και βεβαίως βεβαίως «Δάσκαλος»!!! Εύγε στον αγαπητό «Διεθνή Πρόεδρο», εύγε.
Τρόπος στησίματος
Εδώ υπάρχουν δύο υποκατηγορίες το ερασιτεχνικό και το επαγγελματικό «στήσιμο»
«Ερασιτεχνικό» στήσιμο. Θα χαρακτηρίσουμε ερασιτέχνες όσους προπονητές – αθλητές (ή και τα δύο παράλληλα) έχουν «βιάσει» το άθλημα στήνοντας ένα αγώνα προσυνεννοημένα με τον αντίπαλο. Έχουμε δει βιαστές του κοινού νου να «δίνουν» Low Kick στο αριστερό πόδι του «αντιπάλου» και αυτός όταν πέφτει κάτω να πιάνει το δεξί ή και τα πλευρά τους ακόμη. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι «αντίπαλοι» είναι κυρίως ξένης υπηκοότητας ή και Έλληνες που βαφτίστηκαν ξένοι!!
«Επαγγελματικό» στήσιμο είναι όταν επιλέγεις ένα αντίπαλο στα μέτρα σου και «καθαρίζεις την μπουγάδα» Απλά εδώ όσο πιο κοντινό είναι το ματς τόσο πιο επαγγελματικό είναι το «στήσιμο» ή αντίστοιχα όταν υπάρχει μεγάλη διαφορά στους αθλητές … ξεφτιλίζεσαι… Ελλοχεύει πάντως και ο κίνδυνος ο αντίπαλος να είναι «παραπάνω μέτρα» από σένα και τότε… κλάφτα. Υπάρχουν και τέτοιοι πήγαν για μαλί και βγήκαν κουρεμένοι.
Αποτέλεσμα
Το αποτέλεσμα είναι ένα και το μοναδικό. Το μόνο που κατάφεραν και συνεχίζουν κάποιοι από αυτούς να καταφέρνουν, είναι να ασελγούν πάνω στα μαχητικά αθλήματα και να παίρνουν στον λαιμό τους, τους πραγματικά άξιους, αθλητές, προπονητές, διοργανωτές και παράγοντες, που έχουμε στην χώρα μας. Και ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι τέτοιοι ακόμη… Κάποτε μπορεί να μην μαθαίνονταν πολλά και ίσως κάποιοι να μην καταλάβαιναν κιόλας. Επειδή η τεχνολογία διαρκώς αναπτύσσεται όμως και διεξάγονται πολλοί αγώνες, που κάνουν πολύ εύκολες τις συγκρίσεις, οι νοσταλγοί του παρελθόντος ας αλλάξουν «τροπάριο»… Δεν χρειάζεται άλλωστε οι καλοί δάσκαλοι να ήταν απαραίτητα και κορυφαίοι αθλητές. Έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει το ανάποδο. Ούτε χρειάζεται όλοι οι Έλληνες αθλητές να είναι «επαγγελματίες» και «Παγκόσμιοι πρωταθλητές» για να πάει το «κοπάδι στην στάνη για πότισμα» και όταν βλέπουμε youtube ή τους ημέτερους να πηγαίνουν «διεθνείς ξάπλες» να ξεφτιλιζόμαστε. Η Ελλάδα είχε για παράδειγμα στο Κικ Μπόξινγκ, κορυφαίους αθλητές στο παρελθόν, όπως ο Πάρης Βασιλικός, ο Νίκος Ασκητής και ο Δημήτρης Βασιλειάδης, έχει τώρα τον Μιχάλη Ζαμπίδη με την απίστευτη και ζηλευτή από όλους διεθνή καριέρα να μεσουρανεί, αλλά και ένα Γιάννη Σοφοκλέους αδιαμφισβήτητο κυρίαρχο στην κατηγορία του και πολλά μεγάλα ταλέντα που με πολύ δουλειά έχουν καλές προοπτικές. Υπάρχουν επίσης αξιόλογοι προπονητές με γνώσεις, που το έργο τους φαίνεται κυρίως μέσα από τις επιτυχίες και το «στρωτό» παιχνίδι των αθλητών τους, και κάποιες αξιόλογες διοργανώσεις που υποστηρίζουν τα μαχητικά αθλήματα. Να μην μας κάνουν όμως κάποιοι ηθελημένα ή όχι «να πονάνε τα ματάκια μας».
Πηγή : www.e-fight.gr
